O zaman biraz geçmişe dönelim. Çevik yazılım metodolojisinin kökeni aslında 1957’de IBM’deki yazılım geliştirme çalışmalarına dayanıyor. Bu çalışmalar daha sonra E.A. Edmonds tarafından ‘artırımlı yazılım geliştirme’ olarak tanımlandı. 1974 yılında ise ‘Uyumlu Sistemler İçin Yazılım Geliştirme’ başlıklı bir makine ile tanıtıldı. 1990’lı yıllarda ise ‘şelale’ (waterfall) modelinin, hantal bir sistem olduğu iddiasıyla daha hızlı ve çevik yazılım geliştirme metodolojilerine odaklanıldı.

17 YAZILIMCININ MANİFESTOSU İLE DOĞDU 

Gelelim 2000’lere… Şubat 2001’de yazılım dünyasının önde gelen 17 ismi, A.B.D Utah’ta buluştu. Yazılım geliştirme üretkenliğini artırabilmek amacıyla 48 saat beyin fırtınası yapan yazılımcılar, bu verimli toplantının ardından bir manifesto yayınladı: 'Çevik Yazılım Geliştirme Manifestosu’… Dört maddeden oluşan bu manifesto doğrultusunda süreç ve araçlardan ziyade bireyler arasındaki etkileşim, kapsamlı dokümantasyondan çok çalışan yazılım, sözleşme pazarlıklarından çok müşteri ile iş birliği, bir plana bağlı kalmaktan ziyade ise değişime karşılık vermek gibi kriterler öne çıktı. İlk olarak yazılım geliştirme alanında başlayan çevik yönetimin, son yıllarda değişik sektörlerde hizmet veren köklü markaların işletme yönetimlerinde de yoğun biçimde kullanıldığı gözlemleniyor.