Metin Hara

Başarıya giden yolda her insan kendine göre bir plan yapar. Ama yaşam vahşi ve bilinmezken kendi çizdiğimiz yoldan gitmemiz neredeyse imkânsızlaşabilir. İstikrar okyanusun doğası değildir, kürek çekenin doğası olmalıdır. Bütün dalgalanmalara karşı sağlıklı bir beden ve dengeli bir zihinsel yapı kişinin en değerli hazinesidir.

Sürüdekiler sürüden ayrılanı her zaman engellemeye çalışırlar. Bu onların egosudur. Kurtlardan kaçan bir sürünün içinde kurdun inine yolculuk yapacak bir kuzu… Bu gerçek cesarettir. Eğer kafanda kurduğun, başarılı olacağını düşündüğün bir yol varsa kimsenin seni bu yoldan saptırmasına izin verme. Öyle bir emek harca, öyle bir kararlı ol ki kuzu ‘Yol’a düştüğünde kurtlar ‘Yol’dan çekilsin…

Geçen gün uzun bir süredir görüşmediğim bir arkadaşımla konuştuk. Kendisi iş hayatında tam olarak istediği başarıyı yakalayamamış olmaktan şikayetçiydi. Her birimizin kendine göre kazandığı ve kaybettiği savaşlar mevcuttu. Ona bir soru sordum ve devamı geldi:

İnsanların çoğunlukla, iş yaşantısının koşuşturmasına kapılıp kendi bedenlerinin sinyallerine körleştiklerini görürüm. Kendi sağlıklarıyla ilgili adım atmaları gerektiğini söylediğimde hep aynı cümleyi duyarım;

Yoğun ve yorgun bir iş günü sonrasında eve dönmek için telefonundaki trafik aplikasyonunu kontrol eden genç kadın, gördüğü kıpkırmızı manzara sonrasında biraz sendelense de yıkılmayıp, arabayı yakın bir otoparka park ettikten sonra önce vapur, sonra metro, sonra da kısa bir taksi yolculuğu ile evine ulaştı…

İnsanoğlu var olduğu sürece her zaman için iş-özel yaşam dengesi konusu önem kazanacaktir. Bundan yillar önce yöneticilerde 'ofis içinde ne yaptiğin bizi, ofis dişinda ne yaptiğin seni ilgilendirir' felsefesi hakimdi. Yapilan araştirmalar artik iyi bir yöneticinin başka bir bakiş açisi benimsemesi gerektiğini gösteriyor. Prof. Stewart d. Riedman’in harvard business review’un 1998 kasim-aralik ayinda yayinlanan bir çalişmasi bunu açikça gösteriyor. 'Radarin altinda uçmak': yönetim ekibi tarafin