Bir kısım insan dışında neredeyse toplumun yarısından fazlası ve özellikle bir nesil için aynı kaderin paylaşıldığı acı hikâyeler, dramatik gerçekler vardır. Çocukluk yıllarında yaşanan bu gerçekler günümüz dünyasında pek kabul görmez ve onlara değer verilmez nedense! Aslında nedeni belli; sürekli başarıya odaklanmış bir gençlik, doymak bilmeyen istekler, uçucu duyguların tatminsizliği, bir türlü mutlu olamayan bir nesil…

“Geçmişi bırak ve geleceğe bak” yaklaşımıyla şekillenen hayatlarımızda bir nebze de olsa durmayı bilmek ve geçmişin acı deneyimlerinden mutluluk yaratabilmek… İşte asıl mesele bu olsa gerek. Friedrich Nietzsche’nin ifadesi ile ‘Bizi öldürmeyen acı bizi ancak güçlendirir.’ Geçmişin acılarından umut kotarabilmek, uçurumun kenarında yetişen bir çiçek gibi umut saçabilmek etrafa… İşte ‘Sen Yanımda Ol Yeter' tam da böyle bir kitap. Bazen güldüren, bazen ağlatan ve bazen de öğreten, küçük bir çocuğun bir solukta okunacak gerçek hikâyesi...

Yediveren Yayınları'ndan çıkan ‘Sen Yanımda Ol Yeter'de Yazar Alişan Kapaklıkaya, kendi hayat hikâyesinden etkileyici ve dramatik öyküler paylaşarak sizleri bir mücadelenin gerçek yolculuğuna çıkarıyor. ‘Sen Yanımda Ol Yeter’ kitabı, okuru ‘olmak ya da olmamak’ arasındaki heyecanlı bekleyişin tanıklığına davet ediyor.

Alişan Kapaklıkaya, aslında hepimizin seyirci kaldığı bir gerçeği; çocuğun mutluluğu, eğitimi ve çocuğa verilen değeri yeniden gündeme getiriyor. Çaresizliği umutla buluşturan Kapaklıkaya, ‘Yokluk İçinde Varlığı’ ve ‘Varlık İçinde Yokluğu’ ustalıkla harmanlayarak yüreklerimize sunuyor. Daha önce ilkokuldan ortaokula kadarki müthiş mücadelesini Yüreğime Dokunan Eller adlı kitabında anlatan yazarın bu kitabında onun liseye kadar devam eden dramatik ama bir o kadar da umut barındıran hikâyesine şahit olacaksınız. Kitap okuyucusuna sürpriz bir sonla veda ederken gelecek kitabın da müjdesini veriyor.

Rafet… Siyah pantolonu giymeyi çok istediği halde giyemeyen, traktörün yaşamına son verdiği küçük kardeş… Şimdi Rafet’in yanına vefat eden biricik dedeleri de gelmişti. “Dedemin mezarını Rafet’in mezarına yakın bir yere hazırlamışlardı. Dört dayım birden mezara girdi ve dedemi kefeniyle beraber dikkatli bir şekilde mezara indiler. Sonra imam, Kur’an okumaya başladı. Ben bu sırada Rafet’in mezarına gidip başucuna oturmuştum. Onunla geçirdiğim kısacık zaman bir film şeridi gibi gözlerimin önünden akıp gitti. “Keşke verseydim o pantolonumu sana, keşke giydirseydim.”

İmkânsızlıklar, dram, gözyaşı ve aynı zamanda umudun hikâyesidir ‘Sen Yanımda Ol Yeter’...

Kitaptan…

Kitap yazmak için odama kapandığım bir gün kendime eğitmen yaptığım kızım Zuhal yanıma geldi:

"Baba, senin bir sözün var ya."

"Hangisi?"

"Eğitim öğrenciye saygıyla başlar."

"Evet kızım."

"Ben de diyorum ki, yazarlık okuyucuya saygıyla başlar."

"Nasıl yavrum?"

"Kitabının ilk sayfasında okuyucunun gözlerine dokunmak için izin iste."

Kızımdan aldığım o muhteşem ilhamla diyorum ki, eğer izin verirsen önce gözlerine dokunmak, sonra da yüreğine misafir olmak istiyorum.

Müsaade var mı?